وکیل اداره کار

در این مقاله قصد داریم مطالبی در رابطه با وکیل اداره کار برای شما مخاطبان گرامی بیان کنیم، امیدواریم تا پایان این مطالب با همراه باشید.

سوالاتی در رابطه با موضوع مورد نظر وجود دارد که در این مقاله قصد داریم به برخی از آنها پاسخ دهیم:

چه نکاتی در رابطه با وکیل اداره کار نسبت به حقوق کارگر و کارفرما وجود دارد؟

آیا می دانید بر اساس قوانین و مقررات وکیل اداره کار چه وظایفی در قبال موکل خود دارد؟

وکیل اداره کار باید به چه تعهداتی نسبت به دفاع از حقوق کارگران عمل نماید؟

آیا می دانید از نظر وکیل اداره کار چند نوع قرارداد کاری منعقد می شود؟

قرار داد کار به چه منظوری تهیه می شود و باید چه الزاماتی را در برگیرد؟

در قوانین اداره کار چه شرایطی در رابطه با دوره آموزشی مورد توافق بین کارجویان و کارفرمایان وجود دارد؟

بر اساس قوانین و مقررات اداره کار و امور اجتماعی کارگران و کارفرمایان چه تعهداتی نسبت به یکدیگر دارند؟

چه نکاتی در رابطه با وکیل اداره کار نسبت به حقوق کارگر و کارفرما وجود دارد؟

در جامعه کنونی به دلیل اینکه روابط کاری و ارتباطی بسیار سخت و پیچیده شده است و همچنین در رابطه با این ارتباطات قوانین و مقررات خاصی طراحی شده که بر اساس یک نمودار قانونی و روش هایی واضح دنبال می شود.

بنابراین در رابطه با این موضوع می توان گفت، مسائل مهمی که در رابطه با عدم رعایت قوانین در جامعه وجود دارد با مواردی مانند پرداخت نکردن حقوق و مزایای کارگران از سوی کارفرما، عدم پرداخت عیدی، سنوات، حق بیمه و … در ارتباط است که جزء مهم ترین و اساسی ترین مسائل و معظلات موجود بین کارگران و کارفرمایان به شمار می رود

و همچنین در برخی از موارد به علت نداشتن اطلاعاتی در رابطه با قوانین و مقررات تعیین شده در این زمینه از طرف کارگران، سبب می شود که رعایت نکردن هر کدام از مقررات باعث صورت گرفتن دعوای حقوقی بین طرفین شود.

همچنین نکته دیگری که در رابطه با این مسئله وجود دارد، این است که تعداد زیادی از کارفرمایان به این قوانین تعیین شده احترام گذاشته و در برابر پرداخت حقوق و مزایای کارگران خود را مسئول دانسته و کوچک ترین حقی را از آنها ضایع نمی کنند.

اما برخی از این افراد نیز به علت عدم اطلاع کارگران از قوانین، حقوق آنها را ضایع کرده و سبب می شوند که بین آنها نارضایتی به وجود آید. در بیشتر موارد نیز به این دلیل که شناختی از این روابط وجود ندارد، افراد در رابطه با دریافت حق و حقوق خود اقدامی را انجام نمی دهند.

بنابراین به منظور اینکه چنین اتفاقاتی میان کارگران و کارفرمایان رخ ندهد و همچنین حقوق افراد در قالب کاری که انجام می دهند، رعایت شود، در اداره کار و امور اجتماعی افرادی با تخصص و تجربه به عنوان وکیل اداره کار تعیین می شوند که از حقوق متقاضیان به عنوان نماینده رسمی آنها دفاع کنند و به دلیل اینکه وکلای مربوطه در این زمینه دارای تخصص، مهارت و تجربه کافی می باشند در رابطه با حقوق موکلان خود اقدامات لازم را انجام می دهند.

نکته مهم

نکته مهم دیگری که در رابطه با این مسئله وجود دارد و در بیشتر موارد باعث نگرانی بیشتر کارگران می شود این است که هزینه مربوط به حق الزحمه وکلا تا چه میزان می باشد. بنابراین برای اطمینان خاطر این افراد باید این چنین بیان کنیم که وکلای اداره کار از شرایط و وضعیت کارگران اطلاع کامل دارند و به منظور رفاه حال این افراد، حق الزحمه بسیار کمی را دریافت می کنند.

در بیشتر موارد کارگران و کار فرمایان در رابطه با حق و حقوق خود و با گذاشتن شرایط خاصی بر سر این موضوع بین خود به تفاهم می رسند و نیازی نیست که برای پیگیری کارهای خود به اداره کار مراجعه کنند و یا اینکه از وکیل اداره کار کمک بگیرند

اما در برخی از موارد موضوع به این سادگی حل نمی شود و هیچ کدام ار دو طرف به سازش رضایت نمی دهند و برای بررسی وضعیت خود نیاز دارند که به اداره کار و امور اجتماعی مراجعه نمایند تا کار آنها به صورت قانونی پیگیری شود و حق و حقوق آنها به طور کامل ادا شود.

اما نکته ای که در رابطه با این مسئله وجود دارد این است که بیشتر کارگران در زمان مراجعه به اداره کار و طرح دعوی خود هیچ گونه مدرکی مبنی بر اینکه ثابت کند که حقوقی از آنها ضایع شده است ندارند و دلیل این کار نیز، عدم انعقاد قرار داد در زمان شروع فعالیت می باشد.

هرچند که بر اساس قوانین و مقررات تعیین شده از سوی اداره کار کارفرمایانی که در زمان فعالیت خود قراردادی را با کارگران تنظیم نکنند، متخلف محسوب می شوند و به صورت قانونی با آنها برخورد می شود و در موارد دیگری نیز این مسئله مشاهده می شود که برخی از کارفرمایان به علت سوء استفاده و سادگی کارگران هیچ نسخه ای از قرار داد را در اختیار آنها قرار نمی دهند و در صورتی که چنین موردی از سوی کارگران بیان شود، کار این افراد جرم محسوب شده و باید در قبال این کار خود به قانون پاسخ گو باشند.

به صورت کلی می توان گفت، کارفرمایانی که نسخه ای از قرارداد را در اختیار کارگران قرار نمی دهند، این امکان را برای آنها به وجود می آورند که جهت پیگیری این موضوع از سوی وکیل اداره کار اقدام نمایند و بر اساس اینکه وکیل مربوطه نسبت به تمامی قوانین و مقررات اطلاعات کامل دارد ترتیب جلسه ای برای مشاوره با فرد و قبول پرونده او را فراهم می کند و نسبت به احقاق حقوق کارگران اقدامات لازم را انجام می دهد.

آیا می دانید بر اساس قوانین و مقررات وکیل اداره کار چه وظایفی در قبال موکل خود دارد؟

تمامی افرادی که در کشور ایران به عنوان کارگر، کارمند و نیروی قراردادی به عنوان شخص حقیقی و یا حقوقی فعالیت می کنند، این امکان برای آنها فراهم می باشد که با مراجعه به اداره کار و امور اجتماعی و همچنین بستن قرارداد با وکیل اداره کار، می توانند تمامی امور مربوط به احقاق حق خود را پیگیری نمایید.

فردی که به عنوان وکیل اداره کار فعالیت می کند با داشتن تخصص و توانایی و همچنین مطلع بودن نسبت به قوانین و مقررات مصوب از سوی اداره کار، دادخواستی مبنی بر طرح دعوی بر علیه کارفرما را تنظیم می نماید و تا زمانی که متقاضی به حق و حقوقش متقاضی برسد، کار های او را پیگیری کرده و  در این زمینه نگرانی برای موکل ایجاد نمی شود.

اساسی ترین موضوعی که در رابطه با این مسئله وجود دارد، این است که کارگران در هنگامی که شکایتی را بر علیه کارفرمای خود انجام می دهند، باید روابط کارگری و کارفرمایی بین خود را با ارائه سند و مدارک اثبات نماید تا وکیل اداره کار بتواند با در دست داشتن اسناد و مدارک قانونی برای دریافت حقوق متقاضی اقدامات لازم را به عمل آورد.

همچنین بر اساس قوانین و مقررات تعیین شده و ماده ۸۷ در قوانین مربوط به آیین دادرسی کار در ایران، ارائه دادن تمامی شواهد موجود از جمله قرار داد کاری، میزان حقوق و مزایای تعیین شده، مزایای بیشتر از حق قانونی که میان کارگر و کارفرما مقرر شده، سابقه کار متقاضی در محل کار، مدارک مربوط به تایید حقوق و … الزامی می باشد.

در بیشتر مواردی که حقی از متقاضی ضایع می شود، کارگران در ابتدای کار از کارفرما شکایت می کنند و پس از اینکه پرونده آنها به نتیجه درستی نرسید و نتوانستند حق خود را دریافت کنند، بعد از طی این مراحل به وکیل اداره کار مراجعه می کنند و مورد خود را اعلام می نمایند

که در رابطه با این کار باید این چنین بیان کنیم که انجام دادن چنین کاری باعث می شود، روال بررسی پرونده آنها با دشواری مواجه شود و شانس آنها در به دست آوردن نتیجه مطلوب کاهش پیدا کند. بنابراین به منظور اینکه چنین مسائلی بروز پیدا نکند افراد باید به این نکته توجه کنند که در زمان به وجود آمدن چنین موضوعاتی باید در ابتدا به وکیل اداره کار مراجعه نمایند، زیرا این افراد در چنین زمینه هایی دارای تخصص و تجربه کافی می باشند.

همچنین گروه های تخصصی که در این زمینه فعالینت می کنند به کارگران توصیه می کنند که پیش از تنظیم دادخواست از مشاوره با یک وکیل بهر مند شوند و نکته دیگری که وجود دارد این است که در بیشتر موارد وکیل اداره کار می تواند در مراحلی که مربوط به تجدید نظر پرونده می باشد، نتیجه درستی را به دست آورد و بر طبق قوانین و مقررات حقوق موکل خود را دریافت کنند.

وکیل اداره کار باید به چه تعهداتی نسبت به دفاع از حقوق کارگران عمل نماید؟

همان طور که در متن بالا نیز به این مسئله اشاره کردیم، وکیل اداره کار در قبال قراردادی که با کارگران و یا کارفرمایان جهت رسیدگی به پرونده آنها منعقد می کند، تعهداتی دارد که باید به آنها عمل نماید

و در صورتی که متقاضی بابت حقوق خود از کارفرما شکایت کرده و به وکیل مراجعه می کند، باید به درست ترین شکل ممکن کار های وی مورد پیگیری قرار دهد. همچنین وکلای اداره کار در شرایطی می توانند پرونده کارگران را برای بررسی به دادگاه ببرند که کارفرمایان در انجام تعهدا خود نسبت کارگرن متعهد نبوده و به آنها عمل نکرد باشند و در ادامه مطالب نیز به برخی از این تعهدات اشاره خواهیم کرد:

در واقع به شخصی که فعالیت حقیقی و حقوقی را انجام می دهد، کارفرما گفته می شود و کارگران نیز بنا بر دستورات این افراد فعالیت های مربوط به زمینه تخصصی خود را به انجام می رسانند و بابت این فعالیت انجام گرفته حقوق و مزایایی را دریافت می کنند.

همچنین نکته دیگری که در رابطه با این مسئله وجود دارد این است که تمامی مدیران و افرادی که در اداره ها و سازمان ها مشغول به فعالیت هستند، نمایندگان کارفرما به حساب می آیند که در برخی از موارد به آنها کارگر نیز گفته می شود و کارفرمایان نیز مسئولیت تمامی تعهدات صورت گرفته توسط کارگران در سازمان های مربوطه را عهده دارند.

بنابراین بر اساس مطالبی که بیان کردیم به این اصل رسیدیم که فعالیت هایی که کارگران انجام می دهند، برای کارفرمایان است و در قبال همین کار خود مستحق دریافت مبالغ مشخصی می باشند و همچنین مزایای دیگری از جمله عیدی، حق سنوات، حق بیمه، مرخصی و … را باید دریافت کنند

و اگر چنانچه این پرداختی ها از طرف کارفرما صورت نگیرد، کارگران می توانند از آنها شکایت کنند

و برای این کار وکیل اداره کار موظف است که شکایت های صورت گرفته در این زمینه را پیگیری نماید و تعهدات خود را نسبت به کارگران به بهترین شکل ممکن انجام دهد.

میزان حقوقی که در ابتدای کار بین کارگر و کارفرما تعیین می شود و در قرار داد نیز به آن اشاره می شود، باید در زمان پرداخت به همان صورت باشد و در برخی از مواقع این امکان وجود دارد که کارفرمایان بر اساس شرایط بد اقتصادی و یا مشکلات دیگر توان پرداخت این حقوق را در چند ماه پیاپی نداشته باشند و در این صورت کارگران را از این موضوع مطلع می کنند و با یک دیگر به توافق می رسند که پس از چند ماه حقوق آنها پرداخت شود و شکایتی از کارفرما صورت نگیرد.

در برخی از موارد کارفرمایان حق و حقوق کارگران را نادیده می گیرند و به وسیله راه های مختلف سعی می کنند که این حقوق را پرداخت نکنند و در این صورت نیز کارگران به دلیل اینکه از شرایط و وضعیت های قانونی آگاهی ندارند کار های خود را از طریق وکیل اداره کار پیگیری می نمایند و از این طریق به نتیجه مطلوب دست پیدا می کنند وبا تلاش وکلا می توانند حق خود را دریافت کنند.

همچنین به دلیل اینکه وکیل اداره کار از تمامی شرایط و قوانینی که مربوط به حقوق کارگران و کارفرمایان می باشد اطلاعات جامع و کافی دارد، به درستی می تواند در رابطه با تعهداتی که نسبت به کارگران دارد عمل نماید

و از حق آنها دفاع نماید و در زمانی که کارگران برای مشاوره و کمک در رابطه با حقوق پایمال شده خود از طرف کارفرمایان به وکلا مراجعه می کنند،

در ابتدای کار شکایت نامه ای از طرف شخص نوشته می شود و تمامی حقوقی که از فرد ضایع شده است را در قرارداد ثبت می کنند و در پایان آن را به اداره کار و امور اجتماعی ارائه می دهند. پس از این اینکه بررسی هایی لازم از سوی بازرسان مربوط به شکایت صورت گرفت و درستی موارد ذکر شده به تایید رسید، وکیل قراری را مبنی بر حضور کارگر و کارفرما در دادگاه تعیین می کند تا به پرونده آنها رسیدگی شود.

آیا می دانید از نظر وکیل اداره کار چند نوع قرارداد کاری منعقد می شود؟

در واقع زمانی که اختلافی بین کارگران و کارفرمایان به وجود می آید، بهترین و عاقلانه ترین کار این است که با وکیل اداره کار مشورت نمایند و از شرایط موجود و نحوه رسیدگی به پرونده خود مطلع شوند و همچنین وکلای متخصص و با تجربه که در این زمینه فعالیت می کنند در رابطه با عقد قرار داد های کاری و انواع آن مواردی را بیان کرده اند که مطلع شدن از آنها می تواند از بروز بیشتر این اتفاقات جلوگیری کند، بنابراین در ادامه مطالب به انواع این قرارداد های کاری و شرح آن می پردازیم:

قرار داد کاری با مدت موقت

قرار داد کاری به صورت دائمی

قرار داد کاری به مدت معین

قرار داد کاری با مدت موقت:

قراردادی که به صورت موقت تنظیم می گردد، در اصل به قراردادی گفته می شود که در آن تاریخ شروع فعالیت و تاریخ خاتمه کار در آن به صورت دقیق مشخص شود و این قرارداد دارای زیر شاخه هایی از جمله تمام وقت و یا پاره وقت نیز می باشد که در صورت مشخص شدن آن به عنوان پاره وقت، شخص موظف است در روز های خاصی از هفته و یا اینکه در زمان های مشخصی از روز فعالیت کند.

قرار داد کاری به صورت دائمی:

قرارداد هایی که به صورت دائمی تنظیم می شوند، دارای زمان حاصی برای شروع و یا اتمام کار نمی باشند و در این قرارداد می توان ساعات کاری را به عنوان تمام وقت و یا پاره وقت مشخص کرد و در رابطه با این موضوع باید به این نکته توجه داشته باشید که قرار داد هایی که به صورت شفاهی بین کارگر و کارفرما تنظیم می شود در فعالیت های مستمر به صورت قرار داد دائمی در نظر گرفته می شوند و این نوع از قرار داد را وکیل اداره کار می تواند به اثبات برساند.

قرار داد کاری به مدت معین:

این نوع از قرارداد ها برای انجام دادن امور مشخصی نوشته می شود و در زمان اجرایی شدن فعالیت آغاز و با پایان یافتن پروژه مورد نظر نیز مدت آن تمام می شود، همچنین در این قرار داد نیز مانند موارد بالا می توان شرایط زمانی خاصی را برای آن تعیین کرد و در ضمن اجرایی شدن آن به صورت تمام وقت و پاره وقت نیز امکان پذیر می باشد.

سه نوع قرار دادی که در بالا به آن اشاره شد، جزء قرار داده هایی می باشند که در بین افراد رایج است و در بیشتر موارد از این موارد استفاده می کنند که هر کدام از این قررداد ها می توانند زیر شاخه های گوناگونی ا در بر گیرند که در اثر ترکیب هر کدام از این موارد با قرار داد هایی که به صورت پاره وقت تنظیم می شوند، قابلیت انعقاد دارند.

قرارداد کار به چه منظوری تهیه می شود و باید چه الزاماتی را در برگیرد؟

افرادی که قصد دارند در زمینه خاصی با یک دیگر فعالیت کنند، باید طبق ماده 7 قانون اداره کار و رفاه اجتماعی بین آنها قراردادی تنظیم شود که نشان دهنده همکاری آنها می باشد و این قرار داد به شرح زیر می باشد:

تنظیم قرار دادی که به صورت کتبی و یا شفاهی است که به سبب تنظیم آن کارگر در برابر اخذ حق العمل معینی، در مدت مشخصی ملزم به انجام امور مربوطه برای کارفرما می باشد.

همچنین لازم به ذکر است که برای این ماده دو تبصر قانونی وجود دارد:

‌تبصره اول:

مدت زمان معین برای انجام فعالیت های موقت، به وسیله وزارت امور اجتماعی تعیین می شود و سپس توسط هیات وزیران تصویب می گردد.

‌تبصره دوم:

برای فعالیت های به صورت همیشگی هستند، چنانچه در قرار داد تنظیم شده زمانی برای آن درج نشود، قرارداد به صورت دائم در نظر گرفته می شود.

طبق قوانین و مقررات موجود در اداره کار و امور جتماعی، در قرار داد های کاری الزاماتی در نظر گرفته می شود و قرارداد های کاری نیز مانند بسیار عقود دیگر دارای ویژگی ها و شرایط خاصی است که باید از جانب دو طرف رعایت گردد.

همچنین در ماده 9 و 10 قانون اداره کار و امور اجتماعی در رابطه با این شرایطی که برای فعالیت ها در نظر گرفته شده است در مقررات تکلیف های خاصی را برای آن مشخص می کنند که اگر هر کدام از قرار دادها یکی از موارد زیر را نداشته باشد، از لحاظ قانونی دچار مشکل می باشد و در ماده شماره 9 برای مشخص کردن شرایط و درستی فعالیت ها در هنگام بستن قرار داد، رعایت هر کدام از موارد زیر را الزامی می داند:

‌الف – موضوعی که برای آن قرار داد تنظیم می شود، باید از لحاظ قانونی مشروع باشد.

ب – موضوعی که در رابطه با آن قرار تنظیم می گردد، باید معین باشد.

ج – هر یک از طرفین در انجام دادن کار مورد نظر و یا تصرف اموال از لحاظ شرعی و قانونی دارای ممنوعیت نباشند.

‌تبصره ای که در رابطه با این موارد وجود دارد این است که اصل موضوع بر اساس درستی تمام قرارداد های کاری می باشد، در غیر این صورت و عدم صحت آن باید از طرف مراجع بالا تر بررسی شود و این موضوع ثابت گردد.

همچنین ماده 10 قانون کار نیز شرایط و ویژگی هایی را در نظر گرفته است که به این شرح می باشد:

‌الف – تعیین کردن نوع فعالیت و یا حرفه ای که کارگر مشغول به انجام آن می باشد.

ب – تعیین کردن درست میزان حقوق و یا مزایایی که بین دو طرف در نظر گرفته شده است.

ج – مشخص کردن ساعت های کار، روز های تعطیل و مرخصی‌ هایی که برای کارگر در نظر گرفته می شود.

‌د – تعیین و ذکر آدرس دقیق محل کار در تنظیم قرارداد

ه – ذکر تاریخی که قرارداد در آن روز نوشته شده است.

‌و – اگر قرار برای زمان محدودی نوشته شده است، باید مدت انجام فعالیت در قرارداد ذکر شود.

‌ز – رعایت کردن مسائلی که عرف و قوانین شغلی برای فرد ایجاب می کند.

همچنین در رابطه با این ماده نیز تبصره ای در نظر گرفته شده است که به قرار زیر می باشد:

اگر قرار دادی که برای انجام فعالیت تنظیم شده است به صورت کتبی باشد، باید متن آن در 4 نسخه نوشته شود که یکی از نسخه ها به اداره کار تحویل داده شود، فرد یکی از نسخه ها را نزد خود نگه دارد، یک نسخه به کارفرما تحویل داده شود و نسخه آخر نیز به وسیله شورای اسلامی کار و نزد نماینده کارگر نگه داشته می شود.

در قوانین اداره کار چه شرایطی در رابطه با دوره آموزشی  مورد توافق بین کارجویان و کارفرمایان وجود دارد؟

در بیشتر موارد، افرادی که قصد دارند در یک حرفه، مشغول به کار شوند در ابتدا دارای هیچ گونه تخصص و مهارتی برای انجام کار های مربوطه نمی باشند و نیاز به گذراندن دوره های آموزشی دارند، همچنین در رابطه با این مورد نیز در قانون کار و امور اجتماعی شرایطی برای این افراد در نظر گرفته شده است و یکی از بند های این قانون که شامل ماده 11 قوانین و مقررات مربوط به کار می باشد، تکلیف هایی را در این زمینه در نظر گرفته است که به قرار زیر می باشد:

دو طرف قرار داد می توانند با توافق و در نظر گرفتن شرایطی که مد نظر می باشد، مدت زمان معینی را به عنوان دوره آموزشی در نظر بگیرند و در این زمان هر یک از طرفین قرارداد، با موافقت یکدیگر می توانند بدون اینکه ملزم به پرداخت هزینه های اضاف شوند

و یا اینکه مبلغی بع عنوان خسارت فسخ قرارداد برای آنها در نظر گرفته شود، به اتمام دوره آموزشی پایان دهند، چنانچه اعلام پایان این مدت از طرف کارفرما صورت بگیرد، وی موظف است حقوقی که بابت مدت زمان آموزش می باشد را به صورت کامل به کارآموز پرداخت نماید و اگر کارگر این دوره آموزشی را ترک کند، می تواند حقوقی که در مدت آموزش برای او در نظر گرفته شده است را دریافت نماید.

همچنین تبصره ای نیز در رابطه با این موضوع وجود دارد که به این شرح می باشد و باید مدت زمان دوره آموزشی در قرارداد نوشته شود که مدت زمان این دوره برای کارگر نیمه ماهر و ساده 30 روز و برای افراد ماهر که دارای تخصص می باشند به مدت 90 روز در نظر گرفته شده است. ‌

همچنین موارد دیگری نیز در قوانین و مقررات کار وجود دارد که در رابطه با وظایف و حقوق کارگران و کارفرمایان تکالیف بسیار خوبی را در نظر گرفته است که به حق دو طرف قرارداد توجه شده است.

بنابراین تیم های حقوقی و وکلای اداره کار به کارگرانی که قصد دارند به تنظیم قرارداد با کارفرما اقدام نمایند، توصیه می کند که در ابتدای کار تمامی قوانین و مقررات مربوط به کار را مطالعه کنند و همچنین با افرادی که در این زمینه دارای تخصص و سابقه کاری می باشند، مشورت کنند و در پایان قراردادی را امضا کنند که در رابطه با مسائلی مانند حق بیمه، عیدی، دریافت حقوق، پاداش، حق سنوات و … باشد تا برای آنها مشکلی در این زمینه به وجود نیاید.

همچنین بهترین کار این است که در زمان مواجهه با مشکلی در رابطه با کار، حتما قبل از انجام هر اقدامی با وکیل اداره کار مشورت نمایید و از شرایط مربوط  به عقد وکالت برای انجام امور خود اطلاعات لازم را به دست آورید.

بر اساس قوانین و مقررات اداره کار و اجتماعی کارگران و کارفرمایان چه تعهداتی نسبت به یکدیگر دارند؟

طبق قوانین و مقرراتی که در وزارت کار و امور اجتماعی به تصویب رسیده است کارگران و کارفرمایانی که در کنار یکدیگر فعالیت می کنند و ساعاتی از روز را در کنار هم هستند، موظف اند که نسبت به یکدیگر الزاماتی را رعایت کنند تا حقی از هیچ کدام از آنها ضایع نشود. به همین دلیل در ابتدای مطلب مواردی را در رابطه با حقوق و وظایف کارگران در برابر کارفرمایان را بیان می کنیم که شامل موارد زیر می باشد:

اجرای شخصی کارها توسط کارگر:

در واقع ویژگی خاصی که در روابط کاری و فعالیت هایی که میان کارگران و کارفرمایان وجود دارد و این مسئله در قرار داد های کاری نیز روشن است که کارگران باید فعالیت های خود را به صورت شخصی انجام دهند.

رعایت کردن دقت لازم در اجرای کار:

در رابطه با این نکته می توان این چنین بیان کرد که داشتن دقت لازم در اجرای کار ها یکی از وظایف کارگران به شمار می آید و فرد باید در انجام کار هایش دقت لازم را داشته باشد، زیرا لزوم انجام دادن یک کار درست، داشتن دقت و تمرکز لازم می باشد. در قوانین و مقررات قبل از انقلاب نیز به دلیل اهمیت این موضوع به آن پرداخته شده است و بر اساس ماده ٤١ این قانون چنین بیان شده است که :

در هر زمانی که کوتاهی کارگر در انجام امور مربوطه موجب بروز حوادث و یا خسارت به بخش هایی از کارگاه، ابزار و وسایل مربوط به محیط کاری شود، در این صورت کارفرما می تواند نسبت به حوادثی که از جانب کارگر بر او تحمیل شده است از طریق اداره امور کار اقدامات لازم را به عمل آورد و حق خود را دریافت کند. همچنین در قوانین و مقررات سال های اخیر نیز در رابطه با احقاق حقوق کارفرمایان در مقابل خسارت کارگران در ماد 1 این چنین آمده است:

در هر زمانی که کارگران در انجام امور محوله کوتاهی کنند و یا اینکه در زمان فعالیت خود و بدون اطلاع، محل کار خود را ترک کنند و در این زمان حادثه ای اتفاق بیفتد که منجر به خساراتی از جمله خلل در نظم محل کار، اتفاق افتادن هر نوع حادثه و بی‌نظمی در روال عادی امور، کم شدن فرآیند تولید از لحاظ کمی و کیفی، بالا رفتن ضایعـات، خسارت های غیر قابل جبران و… شود، تمامی این موارد قصور محسوب می شود.

امانت داری:

در رابطه با این مورد دو نکته وجود دارد که اهمیت زیادی دارد و نکته اول شامل رعایت کردن امانت در زمان انجام فعالیت و دومین نکته رعایت امانت در رابطه با ابزار و وسایلی که برای انجام فعالیت ها در اختیار او قرار داده می شود.

اجرایی کردن فرمان کارفرما:

بر اساس ماده 2 قوانین و مقررات کار واژه ای تحت عنوان به درخواست، در آغاز شروع  استخدام، پذیرش نیرو و در زمانی که قراردادی بین کارگر و کارفرما تنظیم می گردد، حتی بعد از این موارد نیز شخص باید برای دریافت حقوق و مزایای خود، تایید مدیر را دریافت کند و وظایف محوله را به درستی انجام داده باشد. بنابراین چنین رابطه ای مشخص کننده این مطلب می باشد که کارگر از دستورات و مقرراتی که کارفرما برای وی در محیط کاری تعیین می کند، پیروی کرده و این مسئله از تعهد های آشکار و واضح کارگر به کارفرما به حساب می آید.

همچنین نکته ای که در رابطه با این مورد وجود دارد این است که کارگر علاوه بر اینکه باید از دستور های کارفرما تبعیت کند، بلکه در محیط های گسترده که فعالیت در آنجا به چند واحد دیگر نیز منتهی می شود و افرادی مانند مدیر عامل، سرکارگر، مدیر تولید و … فعالیت می کنند، کارگران باید به دستورات آنها در زمینه کاری گوش دهند و از آن سرپیچی نکنند.

رعایت کردن مقررات و قوانین انضباطی در محل کار:

آیین نامه های انضباطی که در تمام محیط های کاری وجود دارند، به مقرراتی گفته می شود که بر اساس قوانین و مقررات کاری در محیط کارگاه‌ و همچنین طبق شرایط و وضعیت محیط و به وسیله کارفرما تهیه می شود، همچنین بعد از پذیرش از طرف اداره کار و امور اجتماعی و سپس به وسیله کمیته انظباط که در رابطه کار می باشد، اجرایی خواهد شد.

تعهدات کارفرمایان در برابر کارگران:

پرداخت حقوق و مزایای کارگران:

بر اساس ماده 2 و 3 قانون کار، قراردادی که به وسیله کارگر و کارفرما تهیه می شود، اولین مرحله شروع تعهدات کارفرما می باشد که باید در هر شرایطی به آن پای بند باشد و حقوق و مزایای درج شده در آن را به صورت کامل به کارگران پرداخت نماید.

همچنین طبق ماده 34 از قانون کار در رابطه با حقوق و مزایای کارگران این چنین آمده است که حق الزحمه به اکثر دریافت‌ های قانونی گفته می شود که کارگر بر اساس قرارداد نوشته شده با کارفرما آن را دریافت می کند که این موارد شامل حقوق ماهیانه، کمک های معیشتی، هزینه های پرداختی بابت مسکن، پرداختی بابت تهیه کالا، هزینه رفت و آمد، مزیت های غیر نقدی، پاداش در جهت بالا بردن میزان تولید، سود های سالیانه و … می باشد.

رعایت کردن شرایط کاری:

در رابطه با این مورد می توان این چنین بیان کرد که در رابطه با شرایط کاری، کارفرما مسئولیت هایی در قبال کارگران دارد که به شرح زیر می باشد:

تعهد نسبت به رعایت کردن ساعات های کاری در طول روز ( بر اساس قانون ٨ ساعت )، همچنین رعایت کردن ساعت های کاری مربوط به فعالیت های دشوار که خطرات زیادی برای کارگر دارد ( بر اساس قانون ٦ ساعت ) و متعهد بودن نسبت به ساعت های کاری افراد نوجوان

تعهد داشتن نسبت به این مسئله که کار های اضافه را به کارگر نسپارد.

تعهد داشتن نسبت به رعایت اموری مانند محول نکردن کار های سخت و طاقت فرسا، حمل نکردن بار های سنگین به وسیله کارگران خانم و نوجوانان

رعایت این نکته که بر اساس اوضاع و شرایط زنان باردار به آنها مرخصی داده شود و در زمان زایمان از مرخصی های که قانون کار تعیین کرده است، استفاده کنند و در زمان شیردهی کودکان نیز این فرصت در اختیار آنها قرار داده شود.

رعایت کردن این نکته که استخدام اشخاص کمتر از 15 سال ممنوع می باشد.

 پرداخت کردن حق سنوات به کارگران:

تعهد دیگری که کارفرمایان نسبت به کارگران دارند و همچنین در قرار داد کاری نیز به آن اشاره شده، این است که حق سنوات را به صورت کامل پرداخت نماید و انجام دادن این مورد در رابطه با زمانی می باشد که قرارداد کاری منعقد شده به دلایل مختلفی به پایان برسد و همچنین در رابطه با این موضوع نیز الزامات قانونی وجود دارد که در متن پایین به آن اشاره خواهیم کرد:

در برخی از موارد که کارفرما بر اساس شرایط و موقعیت های خاص که مورد تایید وزارت کار نیز می باشد، تصمیم بگیرد که قرارداد خود

را با کارگر فسخ کند و این کارگر نیز در انجام وظایف خود کم کاری کرده و یا اینکه موجب ضرر و زیانی به شخص مقابل شده باشد، بنابراین بر اساس این شرایط باید بعد از فسخ قرار داد علاوه بر این مورد که حقوق و مزایا به او پرداخت می شود، حق سنوات خود را نیز دریافت کند.

در برخی از موارد که مهلت قرارداد به مدت 24 ماه ( کمتر یا بیشتر ) می باشد و برای هر نوع سابقه فرد چنانچه مستمر یا غیر مستمر باشد، کارفرما موظف است که بر اساس آخرین مبلغ حقوق کارگر در یک ماه به همان میزان به وی پاداش پرداخت نماید.

اگر بنا بر شرایطی که کارگر در یک مدت خاص در تعلیق باشد و پس از برطرف شدن مشکل وی، کارفرما از استخدام مجدد وی خودداری نماید، براساس قوانین و مقررات اداره کار باید بر اساس سابقه کاری و هر سال از این مدت، 45 روز را به عنوان حقوق پرداخت نماید.

در صورتی که پایان یافتن زمان قرار داد به دلیل بازنشستگی و یا کهولت سن کارگر باشد، در این مورد نیز کارفرما موظف است طبق آخرین حقوقی که پرداخت کرده است برای هر سال سابقه کاری، یک ماه آن را به عنوان حقوق به وی پرداخت نماید. همچنین این مورد جزء مستمری سازمان تامین اجتماعی محسوب نمی شود، بلکه به عنوان حقوقی مجزا پرداخت می گردد.

تأمین کردن ایمنی محیط کار، ماشین و وسایلی که در رابطه با سلامت کارگران می باشد: بر اساس قانون، کارفرمایان موظف اند در فضای کاری خود تمامی موارد به ایمنی کارگران را رعایت کنند و از بروز خطرات احتمالی جلوگیری کنند. همچنین بروز هر گونه اتفاقی در رابطه با سلامتی کارگران بر عهده کارفرما می باشد و مسئولیت پرداخت خسارت را بر عهده دارد.