دعوی ورود شخص ثالث
دعوای ورود شخص ثالث عبارت است از اقدام قانونی شخص ثالث اعم از حقیقی یا حقوقی به موجب ارائه و تقدیم دادخواستی مستقل به دادگاه رسیدگی کننده به اصل دعوا به طرفیت یکی از طرفین یا هر دو طرف دعوای اصلی. اعم از اینکه رسیدگی در مرحله نخستین باشد یا در مرحله تجدید نظر با رعایت تشریفات قانونی که در قانون آیین دادرسی مدنی مقرر می باشد.
ماهیت وانواع دادخواست ورود ثالث
بر اساس ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی مدنی هرگاه شخص ثالثی در موضوع دادرسی اصحاب دعوای اصلی برای خود مستقلا” حقی قایل باشد و یا خود را در محق شدن یکی ازطرفین ذینفع بداند، میتواند تا وقتی که ختم دادرسی اعلام نشده است، وارد دعوا گردد، چهاینکه رسیدگی در مرحله بدوی باشد یا در مرحلهتجدیدنظر. دراینصورت نامبرده باید دادخواست خود را به دادگاهی که دعوا در آنجا مطرح است تقدیم و در آن منظور خود رابه طور صریح اعلان نماید بنابراین دعوی ورود ثالث دو نوع است:
-
ورود ثالث اصلی
-
ورود ثالث تبعی
دعوای ورود شخص ثالث زمانی «اصلی» محسوب میشود که شخص ثالث در موضوع دعوای اصلی برای خود مستقلاً حقی قائل باشد. در مقابل چنانچه ثالث خود را در محق شدن یکی از طرفین دعوای اصلی ذینفع بداند، دعوای ورود شخص ثالث «تبعی» خواهد بود. نفع مذکور اعم است از نفع مادی یا معنوی. بنابراین همانطوری که در صورت ورود هرگونه خسارت به منفعت مادی، ذینفع میتواند جبران خسارت و اعاده وضع را بخواهد، در مورد منافع معنوی هم هرگاه شخص مورد تعرض قرار بگیرد، به عنوان ذینفع میتواند درخواست جبران ضرر و زیان وارده را داشته باشد.
زمان امکان ورود ثالث
ثالث تا زمانی که ختم رسیدگی اعلام نشده باشد، وجود دارد؛ چه در مرحله بدوی و چه در مرحله تجدیدنظر و اصولاً ختم دادرسی همزمانی صورت میگیرد که دادگاه از رسیدگی و بررسی موضوع خواسته فراغت حاصل کند در نهایت پس از تجمیع شرایط فوق بایستی دادخواست ورود شخص ثالث با ذکر صریح مقصود از آن، تقدیم دادگاه شود. به نظر میرسد تصریح قانونگذار در ماده 130 ق.آ.د.د.ع.ا.م مصوب 1379 از این که «در دادخواست منظور خود را به طور صریح اعلان نماید» این بوده است که شخص ثالث هدف و علت اقامه دعوا و تقدیم دادخواست خود را مشخص و ابراز کند آیا ادعای حق مستقلی نسبت به خواسته دارد یا خود را در محق شدن یکی از طرفین دعوای اصلی ذینفع میداند.
آثار ورود شخص ثالث
الف) وارد ثالث اصلی
براین نوع ثالث آثاری به شرح زیر وجود دارد:
-
مساله ذی نفع بودن وارد ثالث برای دادگاه محتاج رسیدگی و اظهارنظر نیست.
-
بر این نوع وارد ثالث آثار متعددی مترتب میشود؛ مثلاً اگر چنین وارد ثالثی از اتباع خارجه باشد، از وی تامین اخذ میشود؛ همانند دعوایی که مستقلاً طرح کنند.
-
در صورتی که یکی از اصحاب دعوای اصلی به جهتی از جهات قانونی از دعوی خارج شود، دعوای وارد ثالث به حال خود باقی مانده، رسیدگی به آن ادامه مییابد.
-
در مورد خسارت دادرسی چنین وارد ثالثی از مقررات عمومی تبعیت میکند. چنانچه مشارالیه محکوم علیه واقع شود، باید خسارت بپردازد و اگر محکومله شود، حق مطالبه خسارت دارد. اما در مورد وارد ثالثی که برای خود مستقلاً حقی قائل نبوده، بلکه به حمایت یکی از طرفین وارد دعوا شود و خود را ذینفع در محق شدن یکی از آنها میداند.